Σε ανύποπτο χρόνο το καλοκαίρι του 2021, άκουσα ένα δημοτικό τραγούδι που έμελλε να γίνει η εμμονή των επόμενων μηνών. Όπως ήταν φυσικό ακόλουθο, αναζήτησα την ιστορία του και έμαθα ότι είναι παραλλαγή δημοτικού τραγουδιού της Λευκάδας, για να υπενθυμίζει πάντοτε στο διάβα των χρόνων τη γενναιότητα των Λευκαδιτισσών και Λευκαδιτών απέναντι στην καταπίεση των Φράγκων. Διάβασα λοιπόν πως όταν γεννιότανε κάποιο όμορφο κορίτσι το σημάδευαν με μια χαρακιά στο πρόσωπο. Έτσι πλήθαιναν στη Λευκάδα οι σημαδεμένες που τις λέγανε «Χαρακίδες». Παρ' όλα αυτά, όπως συμβαίνει πάντοτε, η καταπίεση έφερε αντίδραση, αντίσταση και εντέλει, την επανάσταση. Κι ήταν τότε που μεγάλωνε σ' ένα χωριό ένα κορίτσι σπάνιας ομορφιάς που κανείς δεν τόλμησε να χαρακώσει κι όταν μεγάλωσε αγάπησε τον αρχηγό μιας αντάρτικης ομάδας και τον αρραβωνιάστηκε, φέρνοντας τρόπον τινά ένα αεράκι ελευθερίας. Φυσικά, οι δικές μου ηρωίδες είναι όλες χαρακωμένες, σημαδεμένες, καμία δεν παραμένει αμόλευτη γιατί δεν θα της το επέτρεπε η ίδια η ζωή, όπως και σε όλους τους ανθρώπους. Συμβολίζουν τη σάρκα που έχει φθαρεί, που έχει λιώσει από το απλόχερο μοίρασμα της ύπαρξης, το δόσιμο, αλλά και από την κακοποίηση σε χέρια ακατάλληλα. Ισοπεδώνουν τα άγια, τιμώντας την αγιότητα της φθοράς και της παροδικότητας, γιατί εκκλησία είναι τα σώματα που διαλύθηκαν ζώντας, ιερές οι πληγές, τόπος προσκυνήματος τα τραύματά μας. Και όλα αυτά δένονται σε ένα συνταίριασμα ερωτικό, γιατί όταν ερωτευόμαστε γινόμαστε αληθινά ευάλωτοι, ξεγυμνωμένοι, οι πανοπλίες έχουν πέσει κι ο «θάνατος» ανασαίνει στο αυτί μας. Σε αγαπώ όταν είσαι περισσότερο ευάλωτος, όταν στέκεσαι γυμνός μπροστά μου, σε τιμώ φιλώντας τις πληγές σου. Σου αποκαλύπτω τις δικές μου, γιατί μόνο όταν είμαστε ερωτευμένοι δεν φοβόμαστε τον θάνατο
Σας ενημερώνουμε ότι επειδή το μήνα Άυγουστο οι περισσότεροι Εκδοτικοί Οίκοι είναι κλειστοί καλέστε μας στο 210 300.86.66 για να ενημερωθείτε αν το βιβλίο που θέλετε είναι διαθέσιμο!