Μισέλ Ομπάμα: η πρώτη Αφροαμερικανίδα Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ. Βαρύ το φορτίο. Πώς το αντιμετώπισε; Πώς κατάφερε να σταθεί στο ύψος που απαιτεί αυτός ο σκληρός ρόλος; Ποιες οι σκέψεις της; Ποιες οι αντιδράσεις της; Ποιες οι δυσκολίες; Πώς αντεπεξήλθε στα καθήκοντά της; Ποιο είναι το έργο της; Σκέψεις, αντιδράσεις, προβληματισμοί, μα κυρίως έργο. Διότι ο ρόλος της Πρώτης Κυρίας της Αμερικής, της μεγαλύτερης χώρας του πλανήτη, δεν είναι απλός. Και η Μισέλ Ομπάμα άφησε σπουδαίο έργο, κληρονομιά σε έναν λαό που ναι μεν λειτουργεί δημοκρατικά, αλλά ο ρατσισμός έρπει με σκοπό την εξόντωση κάθε αντίθετου προς τα άρρωστα πιστεύω του στοιχείο. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η Μισέλ Ομπάμα στάθηκε Κυρία, με τις φιλοσοφημένες δηλώσεις της που προσδιόρισαν τα δικά της ουμανιστικά πιστεύω, υλοποιώντας τα στην πορεία των καθηκόντων της. Οι Marta Evans και Hannah Masters σταχυολόγησαν τις δηλώσεις της σε διάφορες περιστάσεις, σε διάφορα μέσα, σε διάφορες εκδηλώσεις, και μας τις παρουσιάζουν σε αυτόν τον μοναδικό και αξιόλογο τόμο, ο οποίος κέντρισε το ενδιαφέρον του εκδότη FrancescoVitali, που ζώντας στην Αμερική την περίοδο διακυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα θέλησε να το μεταφράσει ο ίδιος, βάζοντας τη δική του πινελιά στο όλο εγχείρημα. Μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου ξεπηδάει ο πραγματικός εαυτός της Μισέλ Ομπάμα, βήμα-βήμα, στη διάρκεια της διπλής θητείας του πρώτου Αφροαμερικανού Προέδρου των ΗΠΑ, με τον εαυτό της στο πλευρό του ως σύζυγος, ως μητέρα και κυρίως ως Πρώτη Κυρία της Αμερικής. Αυτό το εξαιρετικό βιβλίο μας βοηθάει να γνωρίσουμε το μεγαλείο της Μισέλ Ομπάμα μέσα από τις μύχιες σκέψεις της στην καθημερινότητά της, στις στιγμές της απομόνωσής της, αλλά και σ’ εκείνες όπου δυναμικά έπαιρνε θέση υπέρ κάθε αδύναμου πλάσματος. Μια Μισέλ που αγαπήθηκε, διότι αυτό ήθελε και αυτό πάλεψε να κερδίσει: την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου. Και τα κατάφερε…

Καλάβρυτα, 13 Δεκεμβρίου 1943. Τα γερμανικά πολυβόλα θερίζουν ζωές, βάφοντας με αίμα τον τόπο ολάκερο. Δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα. Σπαράζουν οι μανάδες σκάβοντας με τα νύχια το χώμα, κρύφτηκαν ο ήλιος και τα πουλιά. Παντού στάχτη και θάνατος. Η Παρασκευούλα, πεντέμισι χρόνων, νιώθει να χάνεται το μυαλό της, λαβώνεται η ψυχή της. Κρύβεται με τ’ αδέλφια της στο βουνό, δυο μερόνυχτα περπατούν θρηνώντας τον πατέρα. Ο Μητροπολίτης ζητάει από τις οικογένειες να δώσουν παιδιά για υιοθεσία στην Αυστραλία. Με φλογισμένα μάτια η μικρή σηκώνει το τρεμάμενο χεράκι της και φωνάζει: «Εγώ θα πάω στην… Αστραλία, εγώ!» Χλώμιασε η μάνα της, η Αρχοντούλα, στράγγιξε το αίμα από τις φλέβες της. Το αεροσκάφος Ντακότα με το όνομα «Αέρας» αναλαμβάνει να συνεχίσει την ιστορία, που ράγισε πέτρες και γκρέμισε βουνά! Μια αληθινή, σπαρακτική ιστορία με φόντο τα ισοπεδωμένα Καλάβρυτα, ένα ολόφωτο μήνυμα στην ανθρωπότητα από μία συγκλονιστική γυναίκα, τη Βίβιαν Στεφάνου, για τη δύναμη της ψυχής του ανθρώπου, που χτίζει φάρους για ν’ απλώσει το φως!

Για κάθε γυναίκα που έχει αισθανθεί κάποτε παγιδευμένη· μια αστεία, ωμή και εμψυχωτική ιστορία για την κρίση μέσης ηλικίας. Δημιουργός, μητέρα, ερωμένη και φαινόμενο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η Τόβα Λι διερευνά τι στον διάβολο υποτίθεται ότι πρέπει να κάνετε όταν βρεθείτε να ζείτε μια ζωή για την οποία δεν θυμάστε να είχατε προσυπογράψει. «Δεν ήθελα να “ντύνομαι σαν μαμά“, να οδηγώ “μαμαδίστικο αυτοκίνητο”, να έχω “μαμαδίστικο κούρεμα” ή να είμαι η μαμά της έτσι και της αλλιώς σε καποιανής το τηλέφωνο. Κι ένιωθα ολομόναχη! Είχα φίλες· άλλες γυναίκες, άλλες μητέρες· όμως για κάποιον λόγο δεν είχα κανέναν να μιλήσω για οτιδήποτε απ’ όλα αυτά. Όπου κι αν κοίταζα, έβλεπα γυναίκες που φαίνονταν να βιώνουν ευτυχισμένες το όνειρο της ζωής στα προάστια: δύο παιδιά κι ένα ακατάστατο μίνι-βαν, διακοπές μία φορά τον χρόνο, πάρτι με δείπνο και γιόγκα κάθε Τρίτη πρωί για “προσωπικό χρόνο“. Ήθελα να ξεράσω πάνω σ’ όλα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι όταν κοιταζόμουν στον καθρέφτη, δεν είχα ιδέα πλέον ποια ήμουν. Αυτό που έβλεπα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, μια ξεφτισμένη εκδοχή μου, αυτής που ήμουν προτού κάνω παιδιά και προτού χάσω τελείως τον εαυτό μου. Πανικοβλήθηκα, σκεπτόμενη ότι πλησιάζω σιγά-σιγά τη μέση ηλικία και την εμμηνόπαυση, κι αναρωτήθηκα πόσα χρόνια ακόμη μου έχουν απομείνει να είμαι “αξιογάμητη”, προτού αρχίσουν τα πάντα να παίρνουν τον κατήφορο». Στο πρώτο της βιβλίο, η Τόβα παίρνει τους αναγνώστες μαζί της στο ταξίδι της για να ανακαλύψει εκ νέου ποια είναι μετά τη μητρότητα και πέρα από τους κανόνες που η κοινωνία επιβάλλει στις γυναίκες, ενώ τις ενθαρρύνει να απελευθερωθούν και απλώς να είναι ο εαυτός τους. «Όταν βρίσκεις την αυθεντικότητα, είναι δύσκολο να γυρίσεις πίσω. Είναι σαν να ανοίγεις μια πόρτα στην αλήθεια και να αρχίζεις να αναπνέεις έναν καινούριο τύπο αέρα. Αυτή η ανακάλυψη με ώθησε να γράψω. Είναι ο τρόπος μου να πω ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ»

Ακόμα και στα βάθη της κόλασης υπάρχουν πάντα όμορφα τοπία, που μπορείς, αν θέλεις, να τα ανακαλύψεις και ν’ αφήσεις την ψυχή σου ελεύθερη να ξαποστάσει. Ακόμα και στην άκρη του γκρεμού όταν βρεθείς, μπορείς να πιαστείς από ένα κυκλάμινο και να σωθείς. Φτάνει να στρέψεις το βλέμμα σου και να το δεις. Ακόμα κι όταν σε χτυπούν τα άγρια κύματα και γύρω σου είναι τα σκυλόψαρα, έτοιμα να σε καταπιούν, πάντα υπάρχει δίπλα σου ένα κοχύλι που μέσα του κρύβεται ο Θεός. Σφίξε το στη χούφτα σου και θα σε οδηγήσει στην ακτή που ονειρεύεσαι. Ακόμα κι όταν το δέντρο της ζωής σου το ’χει ρημάξει ο βοριάς, κοίτα γύρω σου τα πουλιά που τραγουδούν στα ξεγυμνωμένα δέντρα. Είναι η ζωή που προσπαθεί να σε μαγέψει με το τραγούδι της. Άκουσέ το. Πολυγραφότατη, ευρηματική, ταλαντούχα, με μια πορεία σεμνή και αθόρυβη, δεν έπαψε ποτέ να μοιράζεται με τον αναγνώστη το πηγαία λυρικό και αντισυμβατικό ύφος της. Διαβάζοντάς την, αισθάνεσαι την ψυχή που κρύβει η πένα της, χαρακτηριστικό που κάνει τους αναγνώστες της να παραμένουν πεισματικά πιστοί στα μυθιστορήματά της. Γράφει για ό,τι αγγίζει την ψυχή της και με τη δύναμη της πένας της αγγίζει τη δική μας…

Τι είναι ο Καλιγούλας; Άγγελος που αναζητά το απόλυτο ή αιμοδιψές τέρας; Πριν από τον πόλεμο, ο Αλμπέρ Καμύ τον αντιλαμβανόταν ως έναν ήρωα του παραλόγου. Κατόπιν, η δική του εκδοχή για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα θεωρήθηκε, μεταξύ άλλων, και μια αλληγορία για τον ναζισμό. Έκτοτε, εδώ και δεκαετίες, ο συγκεκριμένος χαρακτήρας κατατάσσεται στους πλέον πολύσημους και νευραλγικούς του σύγχρονου θεάτρου. Στην Παρεξήγηση, η Μάρθα και η μητέρα της δολοφονούν τους πελάτες του πανδοχείου τους για να αρπάξουν τα χρήματά τους. Μια «σύγχρονη τραγωδία», όπου η δυστυχία δεν προέρχεται από μια τύφλωση, όπως στους αρχαίους Έλληνες δημιουργούς, αλλά από μια απεγνωσμένη επιθυμία για ευτυχία. Τον Φεβρουάριο του 1905, στη Μόσχα, μια ομάδα τρομοκρατών, οι οποίοι ανήκουν στο Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα, οργανώνει μια βομβιστική επίθεση εναντίον του Μεγάλου Δούκα Σεργκέι, θείου του Τσάρου. Οι ιδιάζουσες καταστάσεις που προηγήθηκαν και επακολούθησαν αποτελούν τον πυρήνα των Δικαίων. Στην Κατάσταση πολιορκίας, μια απρόβλεπτη συμφορά αναστατώνει τους κατοίκους μια παραθαλάσσιας πόλης. Πώς αντιδρούν οι άνθρωποι όταν είναι φοβισμένοι; Σε αυτόν τον τόμο συγκεντρώνονται τα τέσσερα κορυφαία δείγματα της πρωτότυπης δραματουργικής τέχνης του νομπελίστα συγγραφέα.

Έτος 2001. Ο διανοητής Φωκάς Κορέσιος, στη δύση της ζωής του και αποσυρμένος από κάθε δημοσιότητα, αποφασίζει να ενδώσει στην πρόσκληση της σκηνοθέτριας Άσπας Παμπλέκη να κάνει ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του.Αρχίζει την αφήγηση από τα παιδικά του χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του '30: την καταπίεση από τον φιλοφασίστα στρατιωτικό πατέρα, το αυστηρό πλαίσιο το οποίο επιβάλλει το οικογενειακό πρωτόκολλο, τον απειθή, έκλυτο εφηβικό του βίο, τη στράτευσή του στη Μεταξική Νεολαία και εν συνεχεία στις γραμμές του ΕΑΜ. Μετά την απελευθέρωση βρίσκονται, μαζί με τη γυναίκα της ζωής του, ως υπότροφοι του Γαλλικού Ινστιτούτου στο Παρίσι, όπου αναμειγνύονται με τον κύκλο των υπαρξιστών και υπερρεαλιστών κι εκείνος εξελίσσεται σε μέντορα του φιλοσοφικού στοχασμού. Συνειδητά και κάτω από το βάρος των αφόρητων ενοχών του, καθιστά τη σκηνοθέτρια εξομολόγο του και της αποκαλύπτει τα βαθιά κρυμμένα μυστικά, ακόμα και τα εγκλήματά του μέχρι την κατάκτηση της κορυφής. Έτσι, τη θέτει προ του διλήμματος αν η ίδια θα υπηρετήσει την ιστορική αλήθεια ή θα συνεχίσει τα κατά συνθήκην ιστορικά ψεύδη.

Έτσι ήρθε στον κόσμο η Ελένη Σταμίρη. Την πέμπτη ημέρα του Αυγούστου του 1930. Την ίδια στιγμή στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, γεννιόταν ο Νηλ `Αρμστρονγκ και τριάντα εννιά χρόνια αργότερα θα γινόταν ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε στο φεγγάρι. Τη Λενιώ Σταμίρη, όμως, την ένοιαζε να πατάει μόνο στη γη. Αυτήν καταλάβαινε, αυτήν αγαπούσε, αυτή της έδινε δύναμη και πείσμα. Κι ό,τι αγαπούσε η Λενιώ, το αγαπούσε με πάθος. `Αλλον τρόπο δεν ήξερε και δεν την ενδιέφερε να μάθει. H ιστορία των Σταμίρηδων και των Σεβαστών –των οποίων το μίσος και η βεντέτα που ξέσπασε ανάμεσά τους κλόνισε το Διαφάνι, ένα ήσυχο χωριό της Θεσσαλίας– ξεδιπλώνεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, πηγαίνοντας το χρόνο πίσω, εκεί που ξεκίνησαν όλα. Στη γέννηση της Ελένης. Μέσα από τη δική της ζωή, βλέπουμε την πορεία των μοιραίων γεγονότων που έφεραν αντιμέτωπες τις δύο οικογένειες. Η ιστορία πριν τις `Αγριες Μέλισσες της διάσημης τηλεοπτικής σειράς του Πέτρου Καλκόβαλη και της Μελίνας Τσαμπάνη, που καθήλωσε εκατομμύρια τηλεθεατές οδηγεί τον αναγνώστη στις άγνωστες πλευρές των δύο οικογενειών. Και σε μυστικά που ακόμα και οι πρωταγωνιστές αυτής της βεντέτας δε θα μάθουν ποτέ.

"Τότε, σε εκείνες τις ηλικίες μας, οι αγάπες και τα ζευγαρώματα ήταν στο κέντρο της έγνοιάς μας. Πάντα είναι έτσι δηλαδή, μόνο που αρκετοί αρνιούνται να το ομολογήσουν. Ίσως επειδή παραδόθηκαν, στο μεταξύ, σε άλλου είδους πάθη: καριέρας, οικονομικά, πολιτικά, κομματικά, καλλιτεχνικά, γονεϊκά, αθλητικά, όμως πρόκειται για υποκατάστατα. Η βασική ανάγκη για ένωση προσώπου με πρόσωπο είναι εκεί, από πίσω τους, και τα φλογίζει σε βαθμό δυνατού πόθου. Ανικανοποίητου βέβαια αφού πρόκειται για υποκατάστατα". Γιατί δυστυχώς συμβαίνει να είμαστε πλάσματα γεμάτα φόβους και ψιλοδουλεμένες άμυνες. Φοβόμαστε ακόμα και την αληθινή χαρά, την ευτυχία και, ίσως περισσότερο, τη βαθιά αγάπη.

Εξερεύνησε το σκοτεινό δάσος παρέα με το Γκρούφαλο, πέτα με τη μάγισσα και τους φίλους της πάνω στη μαγική της σκούπα, γνώρισε τον κόσμο με συντροφιά το σαλιγκάρι πάνω στην ουρά της φάλαινας – ζήσε ιστορίες μαγικές! Μια υπέροχη συλλογή που περιλαμβάνει οκτώ από τις πιο αγαπημένες ιστορίες της συνεργασίας της Τζούλια Ντόναλντσον με τον Άξελ Σέφλερ.

Ο Έλμερ, ο Γουίλλυ και τρία φιλαράκια τους ανακαλύπτουν ένα παλάτι χαμένο μέσα στη ζούγκλα. Οι άλλοι πιστεύουν ότι ο διάσημος χαμένος θησαυρός της ζούγλας πρέπει να βρίσκεται εκεί μέσα και αποφασίζουν να τον ψάξουν. Μόνο ο Έλμερ και ο Γουίλλυ έχουν καταλάβει ποιος είναι ο πραγματικός θησαυρός…

Ήµουν ένας αχρείος που έζησε την εποχή των τυράννων. Ένας αχρείος που οι θεοί τον κατάντησαν δειλό. Ο πιο αξιολύπητος απ’ όλους τους αχρείους, ο πιο αποκρουστικός. Ένας ύπουλος παλατιανός γραφέας, που έτρεφε την καρδιά του µε κολακεία, το µυαλό του µε µίσος. Ένας διπρόσωπος άνθρωπος των τελετών, που ακολουθούσε πιστά τις εντολές του βασιλιά των Χάττι, κρύβοντας τον βαθύ του πόνο πίσω από µια µάσκα ευτυχίας πιο αδιαπέραστη κι απ’ ορείχαλκο, το αριστοκρατικό µίσος που είχε κουρνιάσει στο σώµα του κάτω από τα αρχοντικά ρούχα. Ο πιο αναξιοπρεπής άνθρωπος της γης. Επέλεξε να µείνει σιωπηλός, µε τα χέρια σταυρωµένα στο στήθος µε επισηµότητα, όπως απαιτούσε η αφοσίωση στον βασιλιά του, όταν η γυναίκα που αγαπούσε πέθαινε από αγάπη. Η ντροπή των αντρών. Ο πιο ελεεινός από τους ακόλαστους που, αντί να προτιµήσει το µεγαλείο του θανάτου από έρωτα, δεν δίστασε να καταφύγει στην επιβλητική σκιά της ασήµαντης οντότητάς του, που µεγάλωνε ολοένα πίσω από τους πέτρινους τοίχους του παλατιού. Εγώ, ο Πατασάνα, ο αρχιγραφέας του παλατιού, που κολυµπάω ανάµεσα στους νεκρούς. Αυτός που οι θεοί έγραψαν στο µέτωπό µου: «Θα σπαρταράει από τους πόνους ως την αιωνιότητα». Μια ανασκαφή σε µια αρχαία χεττιτική πόλη, κοντά στο Γκαζιαντέπ. Πινακίδες που γράφτηκαν πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια. Δολοφονίες που αρχίζουν όταν ανακαλύπτονται οι πινακίδες. Οι οµολογίες του γραφέα Πατασάνα. Σκοτεινά µυστικά κάτω από τον λαµπερό νοτιοανατολικό ήλιο. Το τέλος των Χετταίων, οι Ασσύριοι… Οι τελευταίες περίοδοι των Οθωµανών, οι Αρµένιοι… Η Τουρκία σήµερα, οι Κούρδοι… Αίµα αδελφικό που τρέχει… Η αναλλοίωτη µοίρα αυτής της γης: βία και έρωτας… Μια ελεγεία στην αιµατοβαµµένη ιστορία αυτής της γης… Ένα τραγούδι στην πλούσια παράδοση αυτής της γης…

"«Η ικανότητα της Λίζα Μπίλγιου να μαθαίνει από τις προσωπικές της εμπειρίες και να τις μετατρέπει σε δυναμικές, επαναστατικές και εφαρμόσιμες συμβουλές, δίνει στους αναγνώστες τα εφόδια που χρειάζονται για να χτίσουν τη ζωή που επιθυμούν». Jay Shetty, Sunday Times bestselling author of Think Like A Monk «Η Λίζα αμφισβητεί τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις που εμποδίζουν πολλούς από εμάς να γνωρίσουμε ή να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Αν θέλετε έναν οδηγό για το πώς να δημιουργήσετε απόλυτη αυτοπεποίθηση στη ζωή σας, αυτό το βιβλίο είναι για σας». Dr. Nicole Lepera, Sunday Times bestselling author of How to Do the Work"

Είκοσι δύο (22) μυστηριώδεις εξαφανίσεις ανθρώπων, ανηλίκων και ενηλίκων, που σημειώθηκαν στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα. Ένα ξεχωριστό συγγραφικό ντοκουμέντο που αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές εξαφανισμένων ανθρώπων. Απόρρητες πληροφορίες και δεδομένα, νέα στοιχεία, έρευνα σε βάθος και όλα όσα πρέπει να γνωρίζει κανείς για τις πιο παράξενες και σκοτεινές υποθέσεις ανθρώπων που τα ίχνη τους χάθηκαν εντελώς ξαφνικά, μέσα από τη ματιά ενός ιδιωτικού ερευνητή, αλλά και με τη συμβολή εγκληματολόγων, κοινωνιολόγων και ψυχολόγων. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα γίνεται μια λεπτομερής καταγραφή αυτών των ανεξιχνίαστων εξαφανίσεων που πιθανόν λίγοι γνωρίζουν, λίγοι θυμούνται, αλλά κάποιοι δεν ξέχασαν ποτέ.

Με έμπνευση από τις ατάκες για τον έρωτα, δημιουργήθηκαν αυτές οι ιστορίες για να αναδυθούν στιγμές από έναν βαθύ συναισθηματικό κόσμο σ’ ένα ταξίδι που μπορείς να γίνει συνταξιδιώτης.

«Κάπου κάπου εμφανιζόταν ένας ξένος, κάποιος που ελισσόταν ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα ερχόμενος απ’ την άλλη πλευρά του αυτοκινητόδρομου ή από τις εξωτερικές σειρές της δεξιάς κι έφερνε κάποια είδηση, πιθανότατα ανακριβή, που ταξίδευε από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο κατά μήκος πυρωμένων χιλιομέτρων. Ο ξένος απολάμβανε την εντύπωση που προκαλούσε, τον κρότο από τις πόρτες που άνοιγαν όταν οι επιβάτες έσπευδαν να σχολιάσουν την είδηση, αλλά μετά από λίγο ακουγόταν κάποια κόρνα ή κάποια μίζα, και τότε ο ξένος το ’βαζε στα πόδια, και τον έβλεπες να κάνει ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα ώσπου να φτάσει στο δικό του και να σωθεί απ’ τη δίκαιη οργή των άλλων.»

Η πρώτη σκέψη που έκανε έντρομη η Κορνίλια μόλις άνοιξε τα μάτια της κι αντίκρισε τα αμέτρητα σωληνάκια και τα τελευταίας τεχνολογίας ιατρικά μηχανήματα, ήταν ότι στη μνήμη της δεν υπήρχε η παραμικρή πληροφορία. Αδύνατον να θυμηθεί το όνομά της, να μαντέψει την ηλικία της ή την πόλη στην οποία βρισκόταν. Ήταν παντρεμένη; Υπήρχαν άραγε παιδιά; Ποιος πλήρωνε την ακριβή της νοσηλεία και πόσοι κοντινοί της άνθρωποι θα έρχονταν να την επισκεφτούν με τη χαρμόσυνη είδηση ότι η αγαπημένη τους είχε συνέλθει από το κώμα;Η πόρτα του δωματίου της άνοιξε και ο γοητευτικός Εμανουέλ της συστήθηκε ως ο σύζυγός της. Ένας πετυχημένος πιλότος, που απλόχερα της πρόσφερε την αγάπη του και, επιπλέον, όλες τις ανέσεις μιας καλής ζωής. Μια σπάνια τύχη! Ή μήπως όχι; Η Κορνίλια ήξερε. Μ’ έναν περίεργο τρόπο, ήξερε πως αυτή η ζωή δεν ήταν η δική της. Πεπεισμένη ότι καθόταν στο θρόνο μιας άλλης, έπρεπε αμέσως ν’ ανακαλύψει με ποιον τρόπο της είχε κλέψει τη ζωή… και πού πραγματικά βρισκόταν η προκάτοχός της. Έπρεπε πρώτα να δώσει απάντηση στο ερώτημα: Πώς τόσοι άνθρωποι την είχαν αναγνωρίσει ως την εξαφανισμένη σύζυγo και γιατί ένιωθε πως τώρα κινδύνευε η ζωή της;

Τι μπορεί να συμβαίνει όταν στα καλά καθούμενα πέφτει ένα καταπράσινο φύλλο απροκάλυπτα πάνω στο κεφάλι του μικρού Ταπί;

Η Αμαλία Κοντομανώλη βρίσκεται εσώκλειστη στην ψυχιατρική κλινική της Κοζάνης για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Μια απρόσμενη επίσκεψη ταράσσει το μυαλό της και πυροδοτεί τα φονικά της ένστικτα, με αποτέλεσμα να πραγματοποιήσει μια αιματηρή απόδραση. Ταυτόχρονα, στην ευρύτερη περιοχή ξεκινάει μια σειρά από φόνους οι οποίοι δημιουργούν πανικό στον κόσμο και αναστάτωση στις Αρχές. –Ένα κυνηγητό που εξελίσσεται στους δρόμους της Μακεδονίας.–Ένα αρρωστημένο παιχνίδι που έχει ως σκακιέρα τους σκοτεινούς διαδρόμους του μυαλού.–Μια μάχη ανάμεσα στη λογική και στην παράνοια. –Μια αιματοβαμμένη πορεία που θα οδηγήσει όλους τους εμπλεκόμενους να δοκιμάσουν τις αντοχές τους ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ!

Στις 28 Ιανουαρίου 1742 ένα μισοδιαλυμένο πλοιάριο, με τα πανιά κουρελιασμένα και το κατάρτι κομμάτια, ξεβράστηκε στις ακτές της Βραζιλίας. Επιβάτες του ήταν τριάντα άντρες, σχεδόν ολότελα αποστεω¬μένοι. Τα όσα αφηγήθηκαν έμοιαζαν απίστευτα.
Οι άντρες ανήκαν στο πλήρωμα του Πλοίου της Αυτού Μεγαλειότητος Γουέιτζερ. Το Γουέιτζερ, που είχε αποπλεύσει δύο χρόνια νωρίτερα από την Αγγλία για να εκτελέσει μια μυστική αποστολή, τσακίστηκε σ’ ένα ερημονήσι στ’ ανοιχτά της Παταγονίας. Μετά από μήνες στο αφιλό¬ξενο νησί οι άντρες εκείνοι κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα θλιβερό πλεούμενο και να διασχίσουν μ’ αυτό πάνω από 3.000 μίλια άγριας θάλασσας. Τους υποδέχτηκαν σαν ήρωες.
Έξι μήνες αργότερα ένα άλλο, ακόμα πιο άθλιο πλοιάριο ξεβράστηκε στις ακτές της Χιλής. Σ’ αυτό επέβαιναν μονάχα τρεις άντρες, οι οποίοι αφηγήθηκαν μια πολύ διαφορετική ιστορία: οι τριάντα ναυτικοί που είχαν φτάσει στη Βραζιλία δεν ήταν ήρωες ― ήταν στασιαστές.
Η διαμάχη που ακολούθησε, με εκατέρωθεν κατηγορίες για ανταρσία, προδοσία και φόνο, υποχρέωσε το Ναυαρ¬χείο να διατάξει δίκη ώστε να κριθεί ποιος έλεγε αλήθεια. Τον ένοχο τον περίμενε η κρεμάλα.
Έργο πολυετούς έρευνας σε αδημοσίευτα αρχεία και πηγές αλλά και επιτόπιας εξακρίβωσης, το Γουέιτζερ μιλά για το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος σε συνθήκες αληθινά ακραίες: το μεγαλειώδες και μαζί το ελεεινό.

Η κασετίνα περιλαμβάνει: *Οι κάργιες *Στο ακρογιάλι της ουτοπίας *Σ' ένα γύρισμα της ζωής ΟΙ ΚΑΡΓΙΕΣ: «Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ’κανα τούμπες. Να ’ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από το κεφάλι μου». ΣΤΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ : «Σκέφτομαι, όμως, πως δεν αξίζει να ζει κανείς, αν δε δοκιμάσει κάποτε τη μαγεία μιας υπέρβασης. Μόνο που για να φτάσεις ως εκεί, πρέπει να ξεκινήσεις από ένα λάθος. Περίεργο, αλλά αυτή είναι η διαδρομή». Σ’ ΕΝΑ ΓΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ: «Σ’ ένα γύρισμα της ζωής όλα όσα σου ήταν γνώριμα μπορεί να αλλάξουν. Και ποιον να επικαλεστείς, μια τέτοια ώρα... Όταν έχει τόσο βάθος η χαράδρα... Κι εσύ κατρακυλάς...»

Η κασετίνα περιλαμβάνει: *Μια παράγκα για τ' όνειρο *Η μπόρα *Τι σου είναι η αγάπη τελικά. ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΚΑ ΓΙΑ Τ’ ΟΝΕΙΡΟ : Καμιά φορά στο ζόρι ακόμα και η αυταπάτη μπορεί να χρησιμέψει σαν πρόχειρο σωσίβιο… Μια ιστορία για το δικαίωμα στην αγάπη, στο όνειρο, στην ευτυχία. Η ΜΠΟΡΑ: «Σκέφτομαι... τι διαφορά υπάρχει να ’σαι μέσα στους ανθρώπους ή μέσα στα θερία. Και λέω πως με τα θερία είναι καλύτερα. Στο κάτω κάτω, αυτά τα ξέρεις. Είναι θερία, λες. Και φυλάγεσαι. Τους ανθρώπους όμως;» ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΕΛΙΚΑ… : «...Τι κάνουν οι άνθρωποι εκεί κάτω κι αντί να στολίζουν τις φωλιές τους τρέχουν συνεχώς... Τι ψάχνουν...» «Α! Το κομματάκι που λείπει από την ψυχή τους ψάχνουν». Η αγάπη με το «πρέπει» ενώνεται, αλλά δεν κολλάει τελικά…