Ο Χάρης βιοπορίζεται εδώ και χρόνια από τη φωτογραφία (διαφήμιση, μόδα, περιοδικά ποικίλης ύλης). Ταυτόχρονα, στην καθημερινότητά του, έχει ενσωματώσει τον φωτογραφικό φακό ως προέκταση του ματιού. Μιλάμε, με δυο λόγια, για έναν μανιώδη του φωτογραφίζειν. Ένα πρόσωπο της εικόνας που κινείται πέραν της καλλιτεχνικής και της εμπορικής φωτογραφίας. Ίσως γι' αυτό η αποφασιστική στιγμή του (σύμφωνα με τη διατύπωση του Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν) είναι αταξινόμητη. Άλλοτε κεντρομόλα κι άλλοτε φυγόκεντρη, άλλοτε παρηγορητική κι άλλοτε αποστασιοποιημένη, άλλοτε επινοημένη κι άλλοτε διερευνητική.Αν δεχτούμε ότι η φωτογραφία δεν είναι το πιστό αντίγραφο μιας σταθερής πραγματικότητας, αποτέλεσμα μιας εμπνευσμένης τυχαιότητας ή μιας οργανωμένης λήψης, αλλά κατά Βάθος ένας απροσδιόριστος συνδυασμός μνήμης και αμνησίας (εικόνες που έχουμε ανακαλέσει ή απωθήσει), ένα πλέγμα απτών και άυλων συμβάντων αλλά και διατυπωμένων ή ρευστών σκέψεων, τότε οι φωτογραφίες στο Lockdowned δεν καταγραφούν μόνο στιγμές και λεπτομέρειες της Covid-19 εποχής, κυρίως ξεκλειδώνουν ένα ασφυκτικό παρόν, ένα παρόν που πασχίζει να βρει βηματισμό, αφή, ανάσα, κυρίως όμως νόημα, όντας εγκλωβισμένο σε μια πραγματικότητα που άλλοτε θυμίζει παγκόσμιο εφιάλτη κι άλλοτε βάναυση μυθοπλαστική φάρσα.