Όταν το μυθιστόρημα της Κέιτ Σοπέν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, οι κριτικοί της εποχής το επαίνεσαν για την άψογη τεχνική του, αλλά κυρίως το αποδοκίμασαν για τη σεξουαλική του ειλικρίνεια. Χαρακτηρίστηκε «αισθησιακό», «πολύ δυνατό ποτό για την ηθική νηπίων», «δηλητήριο». Αυτό που έβλεπαν στο κείμενο ήταν «η ιστορία μιας κυρίας του Νότου που ήθελε να κάνει το δικό της... με καταστροφικές συνέπειες».